باتوجه به اینکه اصل سیزدهم قانون اساسی اقلیتهای دینی (زرتشتی،کلیمی و مسیحی) را اختصاصا مورد توجه قرار داده، طبعا سایر فرق غیر اسلامی را شامل نمی شود. نظربه اینکه این گروهها نیز از اهالی کشور محسوب می شوند، بایستی حقوق و تکلیفشان در قانون اساسی مشخص باشد.
اصل چهاردهم در این خصوص مقرر می دارد:
دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان موظفند نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نمایند و حقوق انسانی انان را رعایت کنند.(این اصل در مورد کسانی اعتبار دارد که بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدام نکنند)
حق برخورداری از حقوق انسانی:
همه ی افراد از آن جهت که انسانند،دارای حداقل حقوقی هستند که هیچ ربطی به حیثیت،عقیده،نژاد و رنگ آنان ندارد .این موارد را حقوق انسانی یا حقوق بشر می نامند.((اعلامیه جهانی حقوق 10 سبتامبر 1948 حداقل حقوق انسانی را برای همه افراد در همه جا قائل شده است))
حق حیات و امنیت شوون مادی ومعنوی از ابتدایی ترین حقوقی است که افراد مورد نظر،همانند سایر افراد دارا می باشند
در بند یک اصل چهل و سوم قانون اساسی می خوانیم:
لازمه حیات سالم، تامین نیازهای اساسی همچون مسکن،خوراک،پوشاک،بهداشت،درمان،آموزش و پرورش، و امکانات لازم برای تشکیل خانواده آنان می باشد
منبع: حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران جلد اول، اصول و مبانی کلی نظام، دکتر سید محمد هاشمی
:جستجو