همیشه روابطمون با استادامون تو دانشگاه واسمون مهمه.گاهی وقتا انقدر ازشون ناراحت می شیم که ساعتها واسه تلافیش وقت میزاریم فکر میکنیم{و به جایی نمیرسیم} و بعضی وقتا هم انقدر باهاشون حال میکنیم که میخوایم با نمره خوب تو درسشون جبران کنیم که بعد نمیشه بعد... .رابظه شاگرد استادی رابطه مقدسیه بنظرم{البته اگه شاگرد شاگرد باشه و استاد واقعا استاد}با همه این تفاسیر هممون حداقل یه استاد تو قلبمون داریم که دوست داریم اسمشو یه جا بگیم.میخوام اسم این استاد رو واسم بنویسید.ممنون بچه های حقوق!!!
:جستجو